kuzeyege

Site İndeksi

e-mail‘inden

Bizi Kaybediyorsunuz

Bizi kaybediyorsunuz.
Biz kim miyiz?
Biz, "Oğlum okuyup mühendis, doktor vs olup da üç kuruşa mı çalışacaksın?" demek yerine oğlum, kızım okusun da adam olsun diyen anne babaların evlatlarıyız. Kimimiz hali vakti yerinde ailelerin çocuklarıyken kimimiz fakir ailelerin evlatlarıydık. İlkokulda lisede ayni sıralarda dirsek çürüttük. 12 Eylül silindirinin üstünden henüz geçmiş bulunduğu Türkiye Üniversiteleri'nin taze yıkıntıları arasından çıktık.
Biz bu gün 40'larımızın civarında en verimli olmamız gereken çağımızdayız.
Biz, mezun olmakla yetinmedik. Bir taraftan canımızı dişimize takip gece gündüz çalışırken bir taraftan geleceğe hazırlanmak için, hem mesleki açıdan hem de insan olarak, kendimizi yetiştirmeye devam ettik. Doğayı, sanatı, sporu sevdik, insanları ve bu ülkeyi sevdik.
Lacivert takım elbiseleri çekip sadece kendimiz için çalışıp dünyaya boş boş bakıp hayatı salt Amerikan Doları olarak görmedik. Her aldığımızın karşılığını fazlasıyla vermeye çalıştık.
Bizi kaybediyorsunuz,
Siz bu vatanın gurur duydukları ve onlarla gurur duyanlar, siz birbirinizi över, birbirinizi omuzlarda gezdirirken biz durmadan çalıştık, ürettik.
Siz vatan millet nutukları atarak bu vatanın taşını toprağını talan edip, kıyılarını, akarsularını rezil eder, ormanlarına acımadan balta vurup, toprağını erozyona uğratırken biz çalıştık. Biz bu ülkeyi sevdik.
Havasını, suyunu, taşını, toprağını, ormanını, ağacını, denizini, kıyısını korumaya çalıştık.
Bizi kaybediyorsunuz,
Biz bu ülkede hukukun üstünlüğünü istedik. Vatandaşların devlet karşısında eşit muamele görmesini istedik. Sokaklarımız güvenli olsun istedik siz şehirleri hırsıza kapkaççıya teslim ettiniz. Değnekçinin adı sayenizde Mafya oldu, siz Mafya'nın bile adını lekelediniz.
Devletin, ülkenin ve insanlarının geleceğinin aydınlık olması için, eğitime önem vermesini, bizden sonraki kuşakların bizi geçmesini istedik.
Biz sanatı sevdik, kazançlarımızdan kesilen vergilerin hiç değilse bir kısmı sanata ayrılsın istedik. Bu sırf bizim için ya da sanatçılar için değil bu ülkenin tüm insanları için, geleceği için gerekli dedik. Siz ise eğitilmiş insandan hep korktunuz kaçtınız.
Biz, sporu sevdik ama döner bıçaklarınız ve "ölmeye ölmeye geldik" sloganlarınızla eski çağ arenalarına çevirdiğiniz stadlara giremedik.
Galatasaray için çığlıklar atarken hiç bilmediniz Hagi'ye, Jardel'e, Popescu'ya ödenen milyonlarca Amerikan Doları'nı bu ülkeye kimlerin kazandırdığını.
Ekonomik tedbirler dediniz bizi ezdiniz, vergi dediniz bizi Kümesteki kaz bellediniz. Kazancımızdan aldınız yetmedi, Katma Değer dediniz aldınız yetmedi, tasarrufu teşvik dediniz aldınız yetmedi. Çağdaş insanin ihtiyacı olacak ne varsa lüks deyip ek vergi istediniz verdik, hep aldınız, hiç vermediniz.
Kimimiz doktor oldu devlet, üniversite hastahanelerinde. Yüzlerce hastaya bakmak yormadı bizi bürokrasinin çarkları ve "hamili kart yakınımdır" kartları kadar.
Bizi kaybediyorsunuz,
Biz bu ülkenin insanları için insanca bir yasam istedik siz Duvarlara bizim için "YA SEV YA TERKET " dediniz. İçimizden haykırmak geçti "Aldılar da mı gitmedik" diye ama haykıramadık. Çünkü biz bu ülkeyi talan etmek için değil karşılıksız sevdik ve hep verdik. Ama artık verecek bir şeyimiz kalmadı.
Bizi kaybettiniz.
Bittik, tükendik, ne arzumuz ne isteğimiz ne yasam sevincimiz kaldı.
Becerebilenimiz güneye göç etti mütevazi bir hayati seçti, kimimiz bize kucak açan yabancı ülkelere çalışmaya gitti, kimimiz ise yeter, benim neyim eksik deyip piyasaya girdi.
Eğer yarın Taliban Afganistan'ı benzeri bir Türkiye yerine modern, insanları mutlu bir Türkiye isteyip de bu ülkeyi yattığı yerden kaldırmak, sönmüş bacaları yeniden tüttürmek, duran çarkları yeniden döndürmek isterseniz bizi çok arayacaksınız.

Hasan Yokes - 16 Temmuz 2001, Pazartesi
Hürriyet agoradan bir yazı



10 EYLÜL 2001 SAYI: 423

Nezih Öztüre’nin

e-mail‘inden