kuzeyege

Site İndeksi

e-mail‘inden

Düne kadar,

Kuruyemiş ve tombala,
Yılbaşı gecelerinin vazgeçilmez ikilisiydi.
Bayram sabahları el öperdik,
Ya bir seker olurdu armağanımız, ya da mendil içinde harçlık.
Kuru incir içine ceviz koyar küçük ellerimizle,
Yafa portakalları soyardık Yerli Mali Haftalarında.
Berberlerde "AKBABA" okunur, Kayışlarda çelik usturalar bilenirdi.
"ARAP MABEL" çiğner, topaç çevirir, misket oynardık,
Yukarı mahallede.
Mahalle mi kaldı?
Basketbol a başlamadan önce; dalya, istop ve yakan topla oldu, topla ilk tanışmamız.
Beton mantarlar yokken sokaklarda,
Mahalle aralarında, japon kalesi maç yapılırdı.
Koskoca BALINA küçücük yakaya nasıl girerdi bir türlü anlayamazdık.
Çözemezdik sihrini, masmavi çivitle bembeyaz çamaşır yıkamanın.
Radyo dinlerdik, ufkumuz genişlerdi.
BAK BAK Yüksek Kaldırımdaydı bilirdik.
''HAYAT MECMUASI'' nda Hikmet Feridun Es ile birlikte,
Dünyayı dolaşırdık, pasaportsuz, vizesiz.
Türkiye'de 67 il vardı düne kadar. Zonguldak'ta noktayı koyardık.
Is Bankası kumbaraları ilk tasarruftu, ilk mülkiyet.
Konkensiz kadın günleri yaşanırdı. Elişleri, dantelalar örülürken,
İnce belli bardaklarda çaylar içilir,
Sohbet önce yakın çevreden baslar, Sonra ülke sorunlarına geçilirdi.
İsimlerden sonra gelen ''BEY'' ve ''HANIM takıları rahatsız etmezdi kulaklarımızı.
Yemek, beyaz örtülerin üzerinde, porselen tabaklarda yenilirdi.
Komşu sadece dilde değil, yürekte de vardı.
Evin küçük kızı komşuya gönderilir.
''Bir maniniz yoksa annemler bu aksam size gelecek'' denirdi.
CINE5 yoktu,
Lacivert yaz aksamlarında, açık hava sinemalarında seyredilirdi filmler.
Ay çekirdeği alınır, minder kiralanırdı.
Beş dakika ara beklenirdi, frigo buz yemek için sabırsızlıkla.
Mobil telefonlar sadece JAMES BOND filmlerinde vardı.
Jeton alıp, sıra beklerdik telefon etmek için.
insanlar daha mi az yorgundu ne ?
Otobüslerde büyüklere ve hamilelere yer verilirdi.
Tekel Birası ve Bafra Maden delikanlılığa ilk merhabaydı.
Likör müydü ikram edilen, zarif kristal kadehlerde?
Akide sekercilerimiz, macuncularımız,
Hacı Bekir ve Mahdumları simdi nerede?
Yenice sigarasının ara kağıdına yapılırdı aylık bütçeler.
Kimliğini bir türlü çıkaramadığımız ve tabii bin türlü canlandırdığımız,
''YUKI'' ile şenlenirdi evler.
Radyo Tiyatrosu, Onaltı Soru Bilgi Yarışması,
Brezilya dizileri gibi vazgeçilmezdi herkes için.
Rating kelimesi yoktu kelime hazinelerimizde.
Ali Kırca TRT Washington muhabiri,
Reha Muhtar Milliyet Atina muhabiri idi.
Kupon, sertifika tasası yoktu. Gazeteler okunmak içindi.
Kahve yüz gram alınırdı her dem taze.
Kuruş bir değerdi, Bir Lira vardı.
Her kıs öncesi evlerde reçeller yapılır, tursular basılırdı.
Gillete Contours yoktu.
JOB kullanırdı, NACET kullanmayanlarımız.
Siyah okul önlükleri , beyaz kolalı yakalar, geceden ütülenirdi.
Sevgileri, sevdaları, ilden ile, gönülden gönüle taşırdı, kartlarımız, mektuplarımız.
Sokak aralarında patates soğan çığlıkları yerine
Yoğurtçu çıngırakları duyulurdu.
Dokuz kez düşünmeden söz söylemezdik.
Çocuklar oyun bile oynarlardı.
Toprağı saksıda değil, arsada ve arka bahçede tanırlardı.
Gemlik girişinde denizi görür şaşırırdık,
Bir garip Orhan Veli ' ye
Bir garip tabelayı çok gördük, Kaldırdık.
Çevre örgütleri boy göstermemişti henüz. Çünkü çevre vardı.
Bildiğimiz en gizli şey gizli pençe, Konuştuğumuz dil Türkçe idi.
Fener alayları yapılırdı cadde cadde , sokak sokak
Tatil programları yerine bayramlarda.
Kucak kucak çiçek toplanırdı kırlardan anneler gününde.
Göğsümüz Cumhuriyetin tunç siperiydi.
Turan Güneş' lerimiz, İhtilal Albaylarımız vardı.
Milletvekilleri milletin vekili idi o zamanlar.
Yeni bir dünya kurulacak, ve Türkiye o dünyada yerini alacaktı.
İnanmıştık. İnanırdık.
Ne güzel yerdi Susurluk ayranı meşhur olduğu zamanlarda.
Geleceği geçmişten kopmadan kuracağımızı sanırdık.
Candan insanlar vardı, Düne kadar.
Bugünse, sadece dostlar candan.
Yaşadığımız binlerce gerçek
Ve kurduğumuz binlerce düş vardı.
Savrulduk hepimiz bir yerlere,
Sadece elimizde bir avuç değerle.



25 HAZİRAN 2001 SAYI: 412

Nezih Öztüre’nin

e-mail‘inden